Mam w swoim życiu zawodowym takie doświadczenia, które zbliżyły mnie do tematu śmierci. Jako młoda dziewczyna, jeszcze w czasie studiów, byłam wolontariuszką w Domu Pomocy dla osób starszych i chorych psychicznie. Kilka lat później, już jako młoda psycholożka trafiłam na Oddział Opieki Paliatywnej. Te dwa miejsca nauczyły mnie dużo o umieraniu, żałobie, tęsknocie, ale też, paradoksalnie, o życiu. Pamiętam to, jako czas pięknych rozmów o sensie, wartościach i żalu. Te rozmowy rozbudziły moją miłość do terapii humanistyczno-egzystencjalnej, która do dzisiaj jest najbliższa memu sercu. Czego uczę się od tych, którzy umierają? I od tych, którzy zostają? 1. Rozmawiaj o śmierci. Używaj słów: śmierć, umierają, trumna, ubranie do trumny, kremacja… Niby…