-
To, co musimy utracić – książka z psychologią w tle
O tym, co musimy utracić Co musimy utracić, by żyć w pełni? Dla mnie jest to książka, nie tyle z psychologią w tle, a bardziej życie stanowi tło do opisu pewnych założeń psychologicznych. Autorka pokazuje, że strata w naszym życiu jest nieunikniona. Jej doświadczanie towarzyszy nam na każdym etapie życia. Judith Viorst analizując życie człowieka od narodzin po śmierć, pokazuje, co tracimy, by móc się rozwijać. To bardzo ciekawe przyjrzeć się ile strat już za nami i ilu jeszcze przyjdzie nam doświadczyć, gdy: opuszczając ciało matki, przestajemy być jej częścią i stopniowo stajemy się oddzielnym „ja”, uświadamiamy sobie, że miłości swoich rodziców nie mamy na wyłączność, zauważymy, że nasze możliwości…
-
Słodycz miejsca czyli wizyta w Muzeum Czekolady
Dzisiaj Dzień Czekolady. Cieszę się, że ta mała czarna ma swoje święto. Muszę Wam się do czegoś przyznać… jestem czekoholiczką. Lub może bardziej czekomiłośniczką, bo nie chodzi o samo zajadanie się wyrobem czekoladopodobnym, ale o smakowanie, mocno związane z przyjemnością jedzenia. Zapraszam Was do odwiedzenia Muzeum Czekolady w kilku europejskich miastach. Jemy, bo lubimy Ewolucyjnie, jedzenie czekolady pewnie do niczego nam nie jest potrzebne, choć dobra czekolada ma wartościowe składniki. Z drugiej strony, od dawna jedzenie zaspokaja ludziom nie tylko potrzebę głodu. Nie bez przyczyny czekoladki są częstym podarkiem zaspokajającym potrzebę miłości. Jest to często wyraz sympatii oraz wdzięczności wobec kogoś. Wiele ludzi ma kłopot z wyrażaniem uczuć wprost czy…
-
Odwaga bycia nielubianym – książka z psychologią w tle
Książka Kishimiego i Kogi jest dyskusją między filozofem a uczniem. Mędrzec tłumaczy uczniowi, że każdy może decydować o swoim życiu, jeśli tylko odważy się wsłuchać się w swoje wartości i zrzuci jarzmo cudzych oczekiwań. Taki punkt widzenia nie jest łatwy. Chcemy, aby nas lubiano i akceptowano. Dlatego tak ważna jest odwaga, by kierować swoim życiem, brać odpowiedzialność za swoje decyzje. Odwaga Jestem entuzjastką terapii akceptacji i zaangażowania (ACT), w której dużo mówi się o wartościach. Dla mnie ta książka jest o wartościach i o odwadze bycia zaangażowanym w to, co dla nas ważne. Umysł nie zawsze podsuwa nam wspierające myśli. Często blokuje przed zmianą, podjęciem ryzyka. Czytając tę książkę wraz…
-
Dysocjacyjne zaburzenie osobowości w kinie
Kiedy oglądamy film o osobie, w której jest kilka różnych osobowości, często myślimy, że to schizofrenia. Otóż nie. To zupełnie inna jednostka chorobowa. Swoją drogą, to zawsze był wdzięczny temat na film. Dysocjacyjne zaburzenie tożsamości, bo o nim mowa, jest rzadko występujące (przypuszcza się, że doświadcza go ok. 1% populacji). Jest jednak bardzo ciekawe i inspirujące dla różnych twórców, owiane nutką tajemniczości i niezrozumienia. 16 osobowości w jednym ciele W filmie „Ja, Irena i ja” braci Farrelly (2000) wyraźnie mamy do czynienia z zaburzeniem dysocjacyjnym. Wyraźnie nazywanym w filmie schizofrenią. Zupełnie nie wiem dlaczego. Główny bohater cierpi na rodzaj zaburzenia dysocjacyjnego, nazywanym niegdyś osobowością wieloraką. Charlie i Hank to dwie…
-
Schizofrenia w kinie – szaleństwo i geniusz
Mnogość filmów fabularnych, przenikanie wątków filmowych do tzw. popkultury powodują, że niekiedy nie potrafimy odróżnić fikcji od rzeczywistości, prawdy od fałszu. Jakąś wiedzę o świecie czerpiemy przecież z filmu. Tym bardziej, kiedy nie mamy wglądu w rzeczywistość, nie możemy porównać, znamy tylko świat pokazany na ekranie kina. Jest w tym coś cudownego i magicznego, ale też niebezpiecznego. Nie każdy z nas pozna życie z osobą chorą na schizofrenię. Nie każdy więc dowie się jaka jest rzeczywistość, a ta bywa zupełnie inna, niż pokazana w filmie. Królowa chorób Wszędzie, gdzie w filmie widzimy postać zachowującą się dziwacznie, mówiącą do siebie, mającą omamy czy przechodzącą z jednej osobowości w drugą lub wpadającą…
-
„Lęk wysokości” – recenzja
Lubię kina studyjne. Człowiek może się zapomnieć. Wzruszyć, chwilę pobyć poruszonym. Z nastroju nie wybija mnie szelest woreczków, chrupanie popcornu i dwudziestominutowe reklamy. Ciche łkanie osoby za mną daje mi poczucie jedności i zrozumienia – „my, brać filmowa” z zapałem oglądamy, bezkarnie płaczemy na filmach, jesteśmy krytyczni, wobec tego, co ujrzeliśmy. (Nie)normalne życie ze schizofrenią Pamiętam, że w takim właśnie klimacie obejrzałam film „Lęk wysokości”. Wy też tęsknicie za wyjściami do kina? To wyczekiwany debiut fabularny Bartka Konopki. Oczekiwania były duże, nadzieje jeszcze większe, po pamiętnym sukcesie młodego reżysera w 2010 roku (nominacja do Oscara za dokument „Królik po Berlińsku”). Jeśli ktoś spodziewał się rewolucji, dziwnej formy, brutalnie i wstrząsająco…
-
Wiedeń – kolebka psychoanalizy
NARRENTURM Wiedeń to nie tylko piękne pałace, ogrody i inne tego typu zabytki. To także miejsce rozwoju medycyny i praźródło psychoterapii. A co w Wiedniu robi psycholog? Tak, oczywiście, że zwiedza szpital psychiatryczny.Narrenturm to najstarszy szpital psychiatryczny w Europie. W XVIII wieku cesarz Joseph II Habsburg wykazał się dużym współczuciem dla chorych „duchowo”, zamykanych dotychczas w podziemiach i nakazał budowę wieży dla nieszczęśników. W owym czasie wśród chorób psychicznych wymieniano melancholię, głupotę, obłęd i szaleństwo. Do tego grona często dołączali epileptycy. I tak powstała 5-piętrowa rotunda o wąskich korytarzach i jeszcze węższych oknach. Można powiedzieć, że w przypadku tej wieży im wyżej, tym gorzej. Osadzenie na najwyższym piętrze oznaczało dożywotni…
-
Filmy o kobiecym wsparciu i przyjaźni
Już w latach 60-tych i 70-tych XX wieku badano zjawisko terapeutycznego wpływu przyjaźni (Schofield, 1964). W tych latach także ruchy kobiece zwracały szczególną uwagę na przyjaźń z innymi kobietami (Smith-Rosenberg, 1975). Może dlatego tak spora liczba filmów o kobiecej przyjaźni osadzona jest w realiach połowy XX wieku? Może to wtedy kobiety się jednoczyły, by walczyć we wspólnej sprawie, okazać sobie wsparcie, dodać siły? Materiałami dokumentującymi kobiecą przyjaźń są listy i pamiętniki, które pisały. Kobietom łatwiej niż mężczyznom mówić (pisać) o emocjach i uczuciach, więc jest to bogaty i inspirujący materiał. Wsparcie w służbie przyjaźni Także w grupie wsparcia, którą prowadzę obserwuję zjawisko kobiecej solidarności, zrozumienia i wsparcia. Rytuał wykonany z…
-
7 ścieżek satysfakcjonującego życia
Znany amerykański psycholog społeczny, Philip G. Zimbardo przez wiele lat prowadził badania nad tym, co skłania człowieka do złych czynów i nad tym, co skłania do czynów bohaterskich. Wiele lat pracy zaowocowało opisem 7 ścieżek do satysfakcjonującego życia osobistego i wspólnotowego. Ścieżka 1Używaj czasu dobrze i mądrze. „Szanujcie starszych i uczcie się z ich przeszłości. Zanurzajcie się w orientacji na teraźniejszość, która sprzyja związkom międzyludzkim i współczuciu, bądźcie otwarci by doceniać naturę i kulturę. Wykorzystujcie przyjemności jako nagrodę za ciężko wypracowane sukcesy, które osiągnęliście będąc zorientowanymi na przyszłości.Wreszcie, mimo że nigdy nie mamy wystarczająco dużo czasu w naszym dynamicznym życiu, każdy z nas musi znaleźć czas dla rodziny, przyjaciół oraz…